Czcigodni Księża, Osoby Życia Konsekrowanego,
Drodzy Siostry i Bracia!
Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli mówi o osobach, które znalazły Boga i Jemu się oddały, poświęcając swoje życie. Odnalazł Boga młody Samuel, a także dwaj bracia – Apostołowie Andrzej i Piotr. Samuel znalazł Boga i doświadczył Jego obecności przez posługę Jego boskiemu słowu. Znamienne jest zdanie jego opiekuna Hellego, gdy zorientował się, że Bóg woła Samuela po imieniu: „Gdy usłyszysz wołanie odpowiedz: <Mów, bo sługa Twój słucha>. Od tej pory Samuel nie pozwalał upaść na ziemię żadnemu Jego słowu”. Przyszły Prorok od młodzieńczych lat zachowywał w swym sercu słowa pochodzące od Boga, karmił się nimi, szedł za nimi w swym życiu i przekazywał je tym, do których został posłany. Na niego Bóg złożył troskę o swój lud w przełomowym okresie jego historii, gdy ustanawiał pierwszych królów – Saula i Dawida.
Znaleźli Boga w Synu Bożym Jezusie Chrystusie także dwaj Apostołowie: Andrzej i brat jego Szymon. Obaj doświadczyli Jego obecności, miłości i boskiej mocy oraz byli świadkami Jego dzieła zbawienia. Obaj oddali również życie za swego Mistrza przyjmując śmierć męczeńską. Na pytanie Jezusa, gdy pierwszy raz Go spotkali: czego szukacie? Odpowiedzieli: „Rabbi – to znaczy Nauczycielu – gdzie mieszkasz? Poszli i zobaczyli, gdzie mieszka i tego dnia pozostali u Niego”. Szymonowi Jezus zmieni imię na Piotr i zleci mu oraz jego następcom troskę o swój Kościół. Piotr i Andrzej znaleźli Mesjasza, to znaczy Chrystusa. Znaleźli Tego, którego szukali.
Dzisiaj wpatrujemy się w historię życia tych bohaterów biblijnych, bliskich nam przez wiarę i miłość do Boga, do Jezusa Chrystusa. My bowiem także należymy do tych, którzy w swoim życiu znaleźli Boga, znaleźli Jezusa. Troszczymy się o dar wiary, jaki otrzymaliśmy i czujemy się odpowiedzialni o zachowanie go w czasach, w których Boża Opatrzność pozwala nam żyć. Wiemy jednak, że nie jest to proste zadanie, że wciąż potrzebujemy na naszej drodze wiary przewodników, którzy staliby się dla nas wzorem, których moglibyśmy naśladować
w oddaniu się Bogu i Kościołowi oraz którzy orędowaliby za nami. Dlatego szukamy ich przede wszystkim w gronie świętych i błogosławionych. Wśród nich chciałbym wskazać dziś na św. Józefa, ogłoszonego przez Ojca Świętego Franciszka patronem obecnego roku duszpasterskiego i naszych Błogosławionych Męczenników z Pratulina, których 25-tą rocznicę beatyfikacji będziemy świętować w październiku bieżącego roku.
Umiłowani Bracia i Siostry! Ojciec Święty Franciszek z okazji przypadającego jubileuszu 150 rocznicy ogłoszenia św. Józefa Patronem i Opiekunem Kościoła Powszechnego, wystosował do wiernych List apostolski rozpoczynający się od słów: Patris corde – ojcowskim sercem. W liście tym, pośród wielu innych cech, Papież ukazuje św. Józefa jako dobrego ojca, który troszczy się o Jezusa oraz broni Go przed Herodem i przed wieloma innymi niebezpieczeństwami. Czytamy w liście, że: „Syn Wszechmogącego Boga przychodzi na świat, przyjmując stan wielkiej słabości. Staje się tym, który potrzebuje Józefa, by był broniony, chroniony, otoczony opieką, wychowywany. Bóg ufa temu człowiekowi. (…) Zatem św. Józef nie może nie być Opiekunem Kościoła, ponieważ Kościół jest kontynuacją Ciała Chrystusa w dziejach (…). Józef chroniąc Kościół nieprzerwanie chroni Dziecię i Jego Matkę”. Słowa te pokazują, że jego opieka i troska trwa nieprzerwanie w dziejach Kościoła. Św. Józef troszczy się o wspólnotę Kościoła, czyli o nas, o nasze zbawienie, naszą wiarę i miłość, o nasze rodziny. Jednocześnie uczy wierzących ojców, aby wyróżniali się twórczą troską o tych, których Bóg im dał, o swe żony i o swe dzieci, by troszczyli się o ich zbawienie i szczęście. Św. Józef staje się także wezwaniem dla mężczyzn, aby stali na straży Ciała Chrystusa, czyli Kościoła, chroniąc go od niebezpieczeństw, jakie mu zagrażają. Postawa św. Józefa w czasach, w których niszczone są wartości wypływające z wiary i niszczone są wzorce życia wiarą, jest dla wierzących mężczyzn wezwaniem do naśladowania.
W tym Roku poświęconym św. Józefowi, który zakończy się 8 grudnia, jesteśmy także zaproszeni do ożywienia kultu tego Świętego oraz korzystania z daru odpustów, ustanowionych dla wiernych przez Penitencjarię Apostolską. Odpust zupełny – pod zwykłymi warunkami – możemy uzyskać m. in. za odmówienie znanej modlitwy zaczynającej się od słów: Do ciebie św. Józefie uciekamy się w naszych potrzebach. Dlatego bardzo proszę Księży Proboszczów, aby po zakończeniu każdej Mszy św., a szczególnie niedzielnej Eucharystii, zanosić wspólnie tę modlitwę z wiernymi. Zachęcam także do nawiedzania w naszej diecezji kościołów stacyjnych, noszących wezwanie św. Józefa, a więc: kościoła św. Józefa w Siedlcach, w Międzyrzecu Podlaskim, Trąbkach, Wołyńcach, Celinach i w Szpakach, gdzie św. Józef jest szczególnie czczony. Uczmy się wszyscy od św. Józefa troski o Jezusa, byśmy Go nie zagubili, uczmy się troski o Kościół, który jest Ciałem Chrystusa, abyśmy Go nie utracili.
Drodzy Bracia i Siostry! Rozpoczęty rok 2021 jest ważny także dla naszego Kościoła Diecezjalnego, ponieważ w październiku będziemy Panu Bogu dziękować za beatyfikację błogosławionego Wincentego Lewoniuka i jego 12 towarzyszy, Męczenników z Pratulina.Od beatyfikacji, która miała miejsce w Rzymie 6 października 1996 r., mija w tym roku 25 lat. Centralne uroczystości jubileuszowe odbędą się w Pratulinie, w niedzielę 3 października,
w czasie corocznej pielgrzymki mężczyzn. Pragnę, aby cała wspólnota diecezjalna jak najlepiej przygotowała się do świętowania tego jubileuszu. Dlatego we wszystkich parafiach naszej diecezji każdego 23 dnia miesiąca – począwszy od stycznia do września – będzie odprawiana nowenna do bł. Wincentego Lewoniuka i Jego 12 towarzyszy, do udziału w której serdecznie wszystkich zapraszam.
W celu przybliżenia historii prześladowań unitów na podlaskiej ziemi, podczas inauguracji dziewięciomiesięcznej nowenny w Pratulinie, zostanie zaprezentowana Księga zatytułowana: „Martyrologium czyli męczeństwo Unii na Podlasiu”. Napisana została ona przez ks. Józefa Pruszkowskiego na podstawie informacji dostarczanych mu przez Konrada Greczuka, którego grób znajduje się przed kościołem w Pratulinie. Z tego opracowania dowiadujemy się o odwadze i głębokiej wierze kapłanów i wiernych świeckich prześladowanych w różnych parafiach unickich, a także o ich trosce o swe parafie i kościoły. Ta troska wypływała z miłości do Kościoła i właściwego rozumienia prawdy, że tylko w Kościele człowiek może otrzymać łaskę zbawienia wysłużoną mu przez Jezusa Chrystusa. Dlatego nasi bracia i siostry unici w tych trudnych czasach, w jakich przyszło im żyć, w II połowie XIX w., nie dali się manipulować tym, którzy chcieli im narzucić własny sposób patrzenia na Kościół. Nie przyjmowali obcych narracji. Nie godzili się na oderwanie ich od Kościoła zbudowanego na Piotrze, skale, jak usłyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii, na oderwanie ich od jedności z ówczesnym następcą Apostoła Piotra, Ojcem Świętym bł. Piusem IX. Męczennicy z Pratulina, z Drelowa oraz z innych parafii w tej jedności trwali i za tę jedność i wierność cierpieli, oddając niejednokrotnie swoje życie.
Dzisiaj potrzeba nam w naszych parafiach takich świadków wiary na wzór Błogosławionych Męczenników Podlaskich. Potrzeba szczególnie mądrych, odważnych, roztropnych, odpowiedzialnych mężczyzn: ojców, synów i dziadków, którzy w zamęcie, powstającym współcześnie wokół Kościoła, potrafią zachować wiarę, miłość i pokój. Potrafią stanąć na straży wiary, na straży swych parafii, na straży swych kościołów. Potrafią też swoją postawą przekazać kolejnemu pokoleniu właściwe rozumienie Kościoła jako przestrzeni zbawienia, w której żyje i działa Chrystus. To dzięki nim kolejne pokolenia będą mogły trwać w Kościele i przez Niego w Chrystusie, swym Zbawicielu. My dzisiaj nie możemy zostać bezczynni. Nie możemy bezczynnie patrzeć, jak zostaje niszczona wiara w Jezusa Chrystusa, jak niszczony jest Kościół i jak niszczona jest rodzina. Musimy podjąć duchową formację,by świadomie i odpowiedzialnie, razem ze swoimi bliskimi, cieszyć się życiem wiary w Kościele, który założył Jezus, a w którym jest dla każdego droga zbawienia. Dlatego bardzo cieszę się, że powstało w naszej diecezji Bractwo zrzeszające mężczyzn pod nazwą Strażnicy Kościoła, które będzie realizować te zadania. Już 23 stycznia na godz. 11.00 przybędą do Pratulina liderzy i przedstawiciele Bractwa, wraz ze swoimi Księżmi Proboszczami, aby czasie Mszy św. złożyć deklarację przynależności do Bractwa i rozpocząć duchową formację w tej wspólnocie. Ta deklaracja będzie znakiem rozpoczęcia przygotowania do złożenia przez nich ślubowania
w czasie uroczystości jubileuszowych 3 października br. Pozostałych kandydatów do Bractwa – ze względu na ograniczenia spowodowane trwającą pandemią koronawirusa – zachęcam do duchowej łączności i modlitwy w swoich parafiach. Wyrażam wdzięczność, że mamy zgłoszonych ponad 30 parafii, w których Bractwo Strażników Kościoła już się zawiązało. Bardzo byśmy chcieli, wraz z Księdzem Biskupem Grzegorzem, aby takie Bractwa powstały w każdej parafii naszej Diecezji.
Bracia i Siostry! Ukazani dzisiaj: prorok Samuel, Apostołowie Andrzej i Piotr, św. Józef oraz nasi Błogosławieni Uniccy Męczennicy odnaleźli w swoim życiu Boga, odnaleźli Chrystusa, Bożego Syna. My też ośmielamy się do nich zaliczyć. Rozglądamy się, patrzymy wokół siebie i widzimy, jak wiele jest osób takich jak my. Jak wiele jest kobiet i mężczyzn, którzy potrafią usłyszeć głos Boga i zachować Jego słowo. Jak wielu jest tych, którzy w Chrystusie, odnaleźli obiecanego Mesjasza, Zbawiciela, i przychodzą, aby z Nim być, by cieszyć się Jego obecnością w Jego domu, tam, gdzie mieszka: w naszych kościołach, w tabernakulum, ukryty pod postacią chleba. Świadoma i pełna radości przynależność do Chrystusa i do Jego Kościoła jest wezwaniem, aby ten wielki skarb, jakim jest Kościół, chronić i troszczyć się o niego. Niech nam w tym dopomaga Najświętsza Maryi Panna, Matka naszego Zbawiciela i Matka Kościoła.
Na owocne przeżycie każdego dnia tego Nowego Roku wszystkim z serca błogosławię:
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. + Kazimierz Gurda
BISKUP SIEDLECKI
