W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!
27 marca to czwarty dzień naszych Jubileuszowych Misji Ewangelizacyjnych, to czas pojednania i odpuszczenia win w sakramencie pokuty. Myślą przewodnią tego dnia było: „W imię Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem!”. Msza św. była jedynie o godz. 6.30, a potem odbyły się trzy nabożeństwa pokutne i spowiedź święta.
Nabożeństwo pokutne o godz. 9.00:
I. Koronka do Miłosierdzia Bożego
II. Pieśń na wejście: „Bądź mi litościw, Boże Nieskończony”
III. Początek jak we Mszy św.
• Intencja ogólna o dobrą spowiedź
• I Czytanie
• Psalm „Pamiętaj o nas, Miłosierny Panie”
• Ewangelia o Dobrym Pasterzu
• Nauka misyjna:
- Motywacja pojednania z Bogiem
- Wybory człowieka i ich konsekwencje
- Poziomy zła (w kontekście Psalmu Starego Testamentu:
1. Wybór wygodnictwa
2. Wejście na drogę grzeszników – pojedyncze grzechy
3. Sięgnięcie dna upadku
- Bóg wychodzi szukać człowieka
- W chwalebnym dziele Pana Jezusa Jego rany to nasze uzdrowienie
- Przejść przez Bramę Miłosierdzia – oczyścić się z grzechów
- Być we właściwej relacji z Bogiem – jak najdłużej utrzymać stan łaski
Po psalmie „Wstanę i pójdę do mojego Ojca” i modlitwie do Ducha Świętego nastąpił rachunek sumienia ułożony według Dekalogu. Kapłan czytał pytania, a wierni w ciszy na nie odpowiadali. Później była modlitwa o nawrócenie, następnie wzbudziliśmy żal za grzechy. Zaśpiewaliśmy pieśń „Panie, przebacz nam” i odmówiliśmy „Modlitwę Pańską”.
Po przekazaniu sobie znaku pokoju i błogosławieństwie przystąpiliśmy do spowiedzi św.
Swoje nabożeństwo pokutne dzieci miały o godz. 13.00. Skierowana do nich nauka wyraźnie nawiązywała do „Przypowieści o synu marnotrawnym”. Potem była refleksja o grzechu, a jeszcze później dialog z młodymi wiernymi. Następnie w ciszy odpowiadali na pytania, które przygotowywały ich do sakramentu pokuty. Kiedy przybyli księża, każdy mógł oczyścić swoją duszę. Na koniec wszyscy udali się do ławek, aby przez chwilę pomodlić się w skupieniu.
Nabożeństwo pokutne o godz. 18.00 zostało poprzedzone modlitwą. Wpatrzeni w obraz Chrystusa Miłosiernego polecaliśmy Bogu grzeszników i całą parafię. Prosiliśmy o łaskę dobrej spowiedzi. Odmówiliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego.
Następnie wysłuchaliśmy I Czytania, Psalmu i Ewangelii oraz kazania przygotowanego przez ks. dr Zbigniewa Sobolewskiego.
Kapłan zaczął od przytoczenia średniowiecznej legendy o siostrze, która twierdziła, że widzi Jezusa i rozmawia z Nim. Biskup podchodził do tego sceptycznie i kazał siostrze zapytać Pana Jezusa o to, jaki był w dzieciństwie jego największy grzech. Wkrótce poznał odpowiedź: Chrystus zapomniał o jego grzechu.
W sakramencie pokuty Bóg unicestwia nasze winy i zapomina o nich. Jest to dla nas wezwanie. Bóg jest miłosierny, ale i my mamy być miłosierni: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią”. Bez przebaczenia bliźniemu nie doświadczymy „Miłosiernej Miłości”. W „Modlitwie Pańskiej” mówimy przecież „I odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. Ten fragment „Ojcze nasz” to dla nas dar, ale i cios. Wielu bowiem z nas przypomina kaktusy z mniejszymi lub większymi kolcami. Trzeba naprawić wyrządzone zło. Nie wystarczy jedna dobra spowiedź. Każdy sakrament pokuty to jeden krok do Boga.
Po homilii był rachunek sumienia oparty na „Dziesięciu Przykazaniach”. Prowadził go ks. dr Tomasz Czarnocki.
Później wypowiedzieliśmy modlitwę „Ojcze nasz” i podaliśmy sobie ręce w geście pojednania i przebaczenia („Przekażcie sobie znak pokoju”).
Wzbudziwszy żal za grzechy, stanęliśmy przy konfesjonałach, aby pojednać się z Bogiem i doznać łaski odpuszczenia grzechów oraz żyć w świetle i radości.
„Powiedz ludziom, że kocham ich,
Że się o nich wciąż troszczę.
Jeśli zeszli już z moich dróg,
Powiedz, że szukam ich”.
Dzisiejszy dzień, podobnie jak wszystkie dotychczasowe, zakończyliśmy specjalną modlitwą i odśpiewaniem „Maryjo, Królowo Polski”.
„(. . .) będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się”.
26 marca mieliśmy okazję gościć księży prowadzących Misje św., ks. dr Zbigniewa Sobolewskiego i ks. dr Tomasza Czarnockiego oraz naszego ks. proboszcza Jana Pieńkosza.
W hali sportowej przy okolicznościowej scenografii nawiązującej do Misji św. i Wielkiego Postu obejrzeliśmy kilka odsłon „Przypowieści o synu marnotrawnym”. Scenki pod kierunkiem p. Teresy Filipczak przygotowała grupa chłopów z kl. VII b i klas VIII oraz z klas III gimnazjum.
Po tej krótkiej części artystycznej głos zabrał ks. dr Z. Sobolewski. który podkreślił, że jesteśmy szczęśliwcami, bo nasz Ojciec płonie Miłością i ma dla wszystkich otwarte ramiona. Cieszy się z nawrócenia każdego dziecka. Zgromadzeni zostali także zapoznani z pracą misjonarzy za granicą. Kapłani nie tylko głoszą tam Słowo Boże, ale są animatorami jeszcze wielu innych działań związanych różnymi dziedzinami życia.
Na zakończenie każdy otrzymał pamiątkowy obrazek z Panem Jezusem i zgromadzonymi wokół Niego dziećmi z różnych kontynentów. Scena ta symbolizuje troskę Pana Boga o wszystkich ludzi.
Misjonarze w dowód wdzięczności zostali obdarowani przez uczniów kwiatami.
